Hafiz Rüstəm 

Dünyaya hansı çağ gəldik,

Biz çağrılmış qonaq gəldik.

Kim deyir ki, nahaq gəldik?

Ruzimiz, ab-havamızdır,

Dünya bizim evimizdir.

Saysız qapı-pəncərəsi,

Açıqdır hər mənzərəsi.

Şara oxşar yer kürəsi,

Enerjimiz, nüvəmizdir,

Dünya bizim evimizdir.

Bu dağ-dərə, güney-quzey,

Yaxın-uzaq, doğma-ögey.

Canlı-cansız olan hər şey

Səması - masmavimizdir,

Dünya bizim evimizdir.

Dünya "beşgünlük", boş deyil,

Ona boş demək xoş deyil.

Kim huşyardır, sərxoş deyil,

Bilir ki, yurd-yuvamızdır,

Dünya bizim evimizdir.

Yerin-göyün TÖVHİDi var,

Şahidi var, şəhidi var.

Sonsuz qəmi, ümidi var,

Dərdimizdir, davamızdır,

Dünya bizim evimizdir.

Təmənnasız nemət verir,

Zövq verir, ləzzət verir.

Sevgi verir, nifrət verir,

Yaxşımızdır, yavamızdır,

Dünya bizim evimizdir.

Həm azadlıq, həm əsarət,

Həm cəhənnəm, həm də cənnət.

Həm xoşbəxtlik, həm müsibət,

"Xəmsə"miz, "Məsnəvi"mizdir,

Dünya bizim evimizdir.

Nazil olan Quranımız,

Həyatımız, dövranımız.

Qüdrətimiz, imkanımız,

Hər şeyi ehtivamızdır,

Dünya bizim evimizdir.

Bura həm də şeytanbazar,

Satan bezar, alan bezar.

Mərdindən çox mərdimazar,

Haqq uğrunda davamızdır,

Dünya bizim evimizdir.

Cahan fəzada bir fələk,

Hər dövründə məkrü kələk.

Sanki bir qurdlu göbələk,

Xalçamızda güvəmizdir,

Dünya bizim evimizdir.

Dünya bir yaşıl planet,

Əbədi yaranış, gəl-get.

Sevib-sevil, murada yet,

Övladımız, nəvəmizdir,

Dünya bizim evimizdir.

Sülhlə, əmin-amanlıqla,

İşıqlıqla, qaranlıqla.

Nə işimiz yamanlıqla?

Maddimiz, mənəvimizdir,

Dünya bizim evimizdir.

Şeir 1 avqust 2017-ci ildə yazılıb

Paralel.az