Üc il əvvəl payızda

şimşəklər caxan zaman,

leysanlar yağan zaman

əlimi açib qoşa

çox yalvardım yağışa:

“Yağış, sevirəm səni,

amma yağma bu payız,

Yağsan da, tez ara ver,

nolar, yağma aramsız”.

Cavab gəldi yağışdan:

“Yağmasam, olmaz axı!..

Vəzifəm suvarmaqdır

anamiz bu torpağı”.

Mən yalvardım yenə də:

“Onda hər yerə yağma,

arxa, çaya, gölə yağ,

bircə səngərə yağma.

Əgər ağır yükündən

gileylənsə buludlar,

yağ mənim kürəyimə,

bəlkə, bu nəmli yükdən,

(gah şad, gah qəmli yükdən)

bir sərinlik süzülər

qarışiq duyğulardan

qovrulan ürəyimə.

Səni sevirəm, amma

bu payız gəlmə, yağış,

gəlsən də, çox dayanma,

qayıt, yuvana yığış.

Darıxsan, damlalardan

bir nəğmə toxuyarsan,

bir gün bizimlə birgə

şən səslə oxuyarsan:

“Tez ötüşsün hər çilə,

qoy yağim gilə-gilə,

yurddan düşmən izini

biryolluq silə-silə.

Yağım çölə, çəmənə

yağım sünbülə, dənə,

yağım Azad Vətənə,

sevincdən gülə-gülə! “

Onda sözümə baxdı,

yığışıb köçdü yağış,

Uzaq ellərdə yağdı,

burdan yan keçdi yağış…

Budur, payızdır yenə,

göylərdən baxır yağış,

İndi ona demirəm,

qayıt, yuvana yığış.

İndi o, damlalardan

şən nəğmələr toxuyur,

İndi bizimlə birgə

şirin-şirin oxuyur:

“Ötüşübdür hər çilə,

yağıram gilə-gilə,

Yurddan düşmən izini

biryolluq silə-silə.

Yağıram çöl-çəmənə,

yağaram dönə-dönə,

gözəl, azad Vətənə,

sevincdən gülə-gülə! “

…Yağış, sevirəm səni!

Hər oba, hər eldə yağ,

Yurdum ki bəxtiyardır,

İndi hər fəsildə yağ!..

"Paralel.az"