İSTEDAD təkcə şeir yazmaq, mahnı bəstələmək və s. deyil, daha dərin anlayışdır !

Dözülməz istilərin insanı az qala  qovurduğu bir vaxtda 40 illik tələbəlik dostlarımla Bakının gözəl, rahat  obyektlərinin birində miyanə istirahət edir, ötən günləri yada  salırdıq.

Təsəvvür edirsiniz, bayırda 42 dərəcə isti var, ancaq biz çox sərin, rahat bir məkanda əyləşib bir neçə saatlıq dincəlir, uzaq xatirələri bölüşürük. Birdən dostlardan biri sağa-sola, aşağı-yuxarı baxaraq heyrətlə “görəsən, bu boyda  obyekt  kimindir, buranın sahibi kimdir, buranı neçə milyona alıb, necə alıb”,- deyə soruşdu. Mən qeyri-ixtiyari olaraq “bura bizimdir!” dedim və dostlar təəccüblə üzümə baxanda xırda bir izahat verməli oldum:

- Hazırda, bu dəqiqə biz bayırdakı cəhənnəm istisindən qaçıb burada rahat dincəlirik, istirahət edirik, ötən günləri yada salırıq. Və gülərüz, mədəni xidmətçilər də bizə yüksək səviyyədə qulluq edirlər. Deməli, bura hazırda bizimdir. Bizdən qabaq kimlərin olub, bizdən bir saat sonra kimlərin olacaq bunu bilmirəm, ancaq hazırda bura BİZİMDİR.

Mənim bu  cavabım dostları, deyəsən, razı saldı. Və sonra TƏSƏLLİ üçün Osmanı türklərinin “Mal yiyəsi, mülk yiyəsi, Hanı onun ilk yiyəsi” atalar misalını da çəkməli oldum.

Əlbəttə, bizim bir neçə saat insan kimi  dincəldiyimiz obyekt yəqin ki, hansısa konkret şəxsə məxsusdur, oranı hansı yolla, necə alıb, bu başqa bir söhbətdir…

Ancaq orada bizə normal şəkildə, insan kimi qulluq edildiyinə görə mən hesab edirəm ki, ora HƏM DƏ BİZİMDİR. Çünki ora təkcə əsl sahibi üçün deyil, həm də bizim üçün ƏL ÇATANDIR.  Vay o gündən ki, əl çatmaya, ün yetməyə. Bax, əsl faciə, müsibət onda başlayır.

Bir mahnıda necə gözəl deyir: “Bura vətəndir, Əlim çatandır, Ünüm yetəndir, Bura vətəndir”.

Bəli, insan əli çatmayan, ünü yetməyən bir şeyi sevə bilməz, ÖZÜNÜNKÜ hesab edə, qürurla “bura BİZİMDİR” deyə bilməz. Nəinki sevə bilməz, “BİZİMDİR”  deyə bilməz, əksinə…

Mən bu gün hətta çörəyi, siqareti və s utana-utana NİSYƏ alan vətəndaşı  başa düşürəm. Amma nifrəti, şər-böhtanı, kimlərisə hətta sifarişlə guya ifşa etməyi başa düşə bilmirəm.

Qələm sahiblərindən birinin “mənim silahım nifrətdir” yazısını çox ağrı ilə oxudum.

Görəsən, nifrət etməklə nəyisə dəyişmək mümkündürmü?

Digər bir qələm sahibi isə yazır: “Mən hər şeydən iyrənirəm”.

Görəsən, bir-birimizdən iyrənə-iyrənə, bir-birimizi iyrəndirə-iyrəndirə, bir- birimizin çörəyinə, suyuna, şərəfinə, ləyaqətinə tüpürə-tüpürə, hətta  sifarişlə bir-birimizə şər-böhtan yaza-yaza hara gedirik?

Axı “nifrət etmək”, “iyrənmək”   problemdən çıxış yolu deyil. Bu bizim  dogma cəmiyyətimizdir, ana öz xəstə balasından necə iyrənə bilər?

Ona görə də bizə nifrət, qəzəb, şər-böhtan, ifşaçılıq deyil, real vəziyyətdən çıxış yolu lazımdır.

Niyə ancaq nifrət, niyə ancaq sər-böhtan, niyə ancaq ifşa...?

Niyə, ancaq bir-birimizin malını, pulunu, mülkünü, sərvətini PİS  MƏNADA saymaqla məşğul olmalıyıq? 

Niyə başqasının ZƏNGİNLİYİ bizdə QICIQ, AQRESSİYA DOĞURMALIDIR?

Bu məqamda yadıma böyük türk şairi Nazim Hikmətlə bağlı bir əhvalat düşür.

Kommunist olduğu üçün Türkiyədə izlənən Nazim Hikməti bir gün jandarma yaxalayır. Və görür ki, şair yumşaq yataqda dincəlir. Jandarma soruşur: “Paşa nəvəsi, üzv olduğun kommunist firqəsi BƏRABƏRLİKDƏN  danışır, bəs sən burda yumşaq, qu  tükündən təmiz yataqda dincəlirsən, firqədaşlarını isə həbsxanalarda BİT-BİRƏ basıb yeyir. Bu necə olur?”

Nazim Hikmət gülümsəyərək deyir ki, Komutan sağ olsun, mən BİT-BİRƏNİN  BƏRABƏRLİYİNDƏN deyil, ZƏNGİNLİYİN BƏRABƏRLİYİNDƏN danışıram və istəyirəm ki, hamımız zəngin olaq...

Yazının girişində NİSYƏ DƏFTƏRLƏRİNƏ toxundum.

Bir neçə il əvvəl zəngin azərbaycanlılardan biri dünyasını dəyişən anasının dəfni ilə bağlı  ölkəmizə gəlmişdi. Və həmin ZƏNGİN İNSAN anasına ehsan vermədi, amma yüzlərlə NİSYƏ DƏFTƏRİNİ alıb kasıb insanların BORCUNU BAĞLADI. Həmin zəngin insan bir gün də olsun dövlət qulluğunda işləməyib, öz ağılı, bacarığı, qabiliyyəti hesabına milyonçudur. Belə nümunələr az deyil.

Belə şəxsləri kimlərinsə SİFARİŞİ ilə, bəli, məhz sifarişlə, mətbuatda, sosial şəbəkədə topa tutmaq heç bir əxlaqa, insanlığa sığmır. 

Axı, zənginlik özü ilə bərabər yeni mənəvi dəyərlər, mədəniyyət gətirir.

Belə nümunələri, örnəkləri ifşa etmək, gözdən salmaq deyil, əksinə, qorumalıyıq.

Rəhmətlik M.F.Axundov deyirdi ki, MOİZƏ OXUMAQLA deyil, NÜMUNƏ-ÖRNƏK olmaqla cəmiyyəti irəli aparmaq olar.

Şükür, cəmiyyətimizdə belə NÜMUNƏ olacaq insanlarımız var.

Onlardan biri də Milli Məclisin üzvü, sözün əsl mənasında, “BİZİMDİR” deyə biləcəyimiz NÜMUNƏLƏRdən biri Cavanşir Feyziyevdir.

Deyirlər, insan dilinin altında gizlənib. Məncə, insanın tərcümeyi-halına, ömür yoluna diqqətlə nəzər salmaqla ciddi nəticə çıxartmaq olar.

Cavanşir Feyziyevin ömür yoluna nəzər salanda bəlli olur ki, bu şəxs qazandıqlarının hamısını öz qabiliyyəti, ağılı, bacarığı, istedadı hesabına əldə edib.

Bəli, İSTEDADI…

İSTEDAD təkcə şeir yazmaq, mahnı bəstələmək  və s. deyil. İSTEDAD geniş və dərin anlayışdır.

Mən Cavanşir Feyziyevin cəmiyyətimiz üçün gördüyü işləri tərifləyəcək dərəcədə sadəlövh deyiləm. Və onun da tərifə ehtiyacı yoxdur. Amma bu nümunələri qoruya bilməsək, vay bizim halımıza…

Cavanşir Feyziyevin ömür yoluna qısa nəzər salanda  görürük ki,  1977–1980-ci illərdə riyaziyyat təmayüllü internat məktəbdə orta təhsil alıb, həqiqi hərbi xidmətdə olub, Azərbaycan Pedaqoji Xarici Dillər İnstitutunun (APXDİ ) tərcümə fakültəsində təhsil almış və institutu tərcüməçi-MÜƏLLİM  ixtisası üzrə Fərqlənmə Diplomu ilə bitirmişdir. Sonra APXDİ-də tərcümə kafedrasının MÜƏLLİMi vəzifəsində işləmişdir. 1994–1995-ci illərdə Belçikanın "Sərhədsiz həkimlər" humanitar təşkilatında tərcüməçi kimi çalışmışdır. 1995–1998-ci illərdə ABŞ-ın “Filip Morris” şirkətinin Qafqaz nümayəndəliyində Azərbaycan üzrə şöbə müdiri işləmişdir. 1998–2002-ci illərdə «Planet Co. Ltd» şirkətinin təsisçisi və direktoru olmuşdur. 2002–2010-cu illərdə "AvroMed" şirkətinin həmtəsisçisi və baş direktoru olmuşdur. “Tour-İnvest” şirkətinin və “Discovery Azerbaijan” elmi-kütləvi jurnalının təsisçisi və baş redaktorudur. 2004–2009-cu illərdə Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının Fəlsəfə, Sosiologiya və Hüquq İnstitunun dissertantı olmuşdur. "Etno–siyasi münaqişələrin mənəvi aspektləri" mövzusunda dissertasiya müdafiə etmiş və fəlsəfə üzrə fəlsəfə doktoru elmi dərəcəsi almışdır. "Qafqazda etno-siyasi münaqişələr və onların dövlət müstəqilliyinə təsiri" adlı kitabın müəllifidir. Mövzuya fikir verdinizmi?

Fransa tarixçisi Jorj dö Malevilin "1915-ci il erməni faciəsi" adlı kitabını, Fransa yazıçısı, Nobel mükafatı laureatı Patrik Modianonun "Məhəllədə azmamaq üçün" adlı romanını, Fransa yazıçısı Jan Kristof Rufenin "Böyük Kör" romanını Azərbaycan dilinə tərcümə etmişdir.

Və daha nələr… Saymaqla bimir!

İndi isə keçək Cavanşir Feyziyevin ictimai-siyasi fəaliyyətinə…

2010-cu ildə Azərbaycan Respublikasının 4-cü çağırış Milli Məclisinə 115 saylı Şəki kənd ikinci seçki dairəsindən deputat seçilmişdir. 2015-ci ildə Azərbaycan Respublikasının 5-ci çağırış Milli Məclisinə 115 saylı Şəki kənd ikinci seçki dairəsindən yenidən deputat seçilmişdir.

Və hazırda Cavanşir müəllim millət vəkilidir.

Mikroskopla baxın bu adamın ömür yoluna, ey şər-böhtan sahibləri.

Bu adam hər şeyi ÖZÜ QAZANIB.

Mən bu yazını həm də insanlarımızın  daxili rahatlığı üçün yazdım.

Biz öz uğrsuzluğumuzun səbəbini başqasının uğurunda axtarmalı deyilik.

Həm də daxili rahatlıq üçün (əsas məsələ budur) deyim ki, müdriklər deyib “hər oxuyan Molla Pənah, hər qatırçı Murad olmaz”.

Və çalışmalıyıq ki, insanlar hətta onların olmayana, başqasının olana da “BİZİMDİR” deyə bilsin.

Bu, məncə, MİLLƏT olmağın, DÖVLƏT  qurmağın yeganə yoludur. 

Belə olanda insanın özünə və dövlətinə hörməti artır, özünü əsl vətəndaş kimi hiss edir və bundan qürur duyur, ürəkdən “BİZİM dövlət, BİZİM Azərbaycan” deyə bilir.

Gəlin, BİZİM olanları QORUYAQ…

KAMRAN  MƏHƏRRƏMLİ