Paralel.az xəbər verir ki, “Ermənistan” parlament fraksiyasının deputatı, oğlu müharibədə həlak olan politoloq Geqam Nazaryan danışıqlar masasında Şuşanın Azərbaycana köçürülməsi üçün heç bir formatda seçim olmadığını söyləyib: “Mənə inanmırsınızsa, müxtəlif illərdə ATƏT-in Minsk Qrupunun rus, fransız və ya amerikalı həmsədrlərindən soruşun. İndi rejim lideri bu cür açıqlamalar verərkən, onun bu və ya digər şəkildə təsdiqetmə cəhdləri ən azından əxlaqsızlıqdır. Bəli, azərbaycanlılar həmişə Şuşaya qayıtmaq istəyiblər. Yəni 1992-ci ilin may ayına qədər orada yaşayan azərbaycanlılar. Onlar Şuşanın Azərbaycanın bir hissəsi olacağını və oradakı azərbaycanlı

əsgərlərin azərbaycanlıların təhlükəsizliyini təmin edəcəyini xəyallarına belə gətirə bilməzdilər. Azərbaycanlılar Artsax Respublikasının Şuşa şəhərinə qayıtmaq arzusunda idilər. Gəlin bunu həmişə xatırlayaq və insanlara yalan danışmağa, müxtəlif manipulyativ fəndlərdən istifadə edərək onları aldatmağa cürət etməyək. Üstəlik, cəmi 20 il əvvəl Azərbaycan tərəfinin istək və təkliflərini erməni tərəfinə çatdıran Rusiya Federasiyası xarici işlər nazirinin müavini Trubnikovun adını çəkməyin. Robert Köçəryanın dövründə və ondan sonra da Azərbaycan-Şuşa dəhlizindəki hər hansı bir məsələ müzakirə edilməyib. Naxçıvanı Azərbaycanla birləşdirən yolun müzakirə olunmasına dair bəyanata gəlincə, bu barədə o qədər məlumat var ki, artıq danışmağa ehtiyac yoxdur. Robert Köçəryanın Şuşanı Azərbaycana təslim etməməsi və təslim olacağına söz verməməsi vacibdir. Köçəryan sülh bəhanəsi ilə Syuniki ikiyə bölüb Azərbaycana dəhliz verməyə çalışmayıb. Buna görə də insanları aldatmağa

çalışmayın. 2001-ci il iyulun 10-da Rusiya XİN müavini Trubnikov İrəvanda Köçəryan və Ermənistan rəsmiləri ilə söhbətində diqqəti üç əsas məsələyə çəkmişdi: Azərbaycanlı qaçqınların Şuşaya qayıtması, Azərbaycanın Şuşa ilə əlaqəsi, Azərbaycanın Mehri vasitəsilə Naxçıvana çıxması. Hamı xatırlayır ki, Robert Köçəryan prezident, Şuşa isə bizimkilərdə ikən, azərbaycanlılar Şuşa, üstəlik Berdzor və Karvaçarı almağı xəyalına belə gətirə bilməzdi. İrəvan və ya İcevan yolunda Mehri və Kapan sakinləri Azərbaycan poçtundan keçmək məcburiyyətində deyildilər. Reallıq budur”.

Nigar